تورهاي مسافرتي

كشور آفريقاي جنوبي همان طور كه از نامش پيداست در جنوبي‌ترين نقطه قاره آفريقا واقع شده است. كشوري كه در درون خود كشوري ديگر را جاي داده است.

جمهوري آفريقاي جنوبي در جنوب آفريقا و در سواحل دو اقيانوس اطلس و هند قرار دارد.

آفريقاي جنوبي با كشورهاي ناميبيا، بوتسوانا، زيمبابوه، موزامبيك، سوازيلند و لسوتو همسايه است و در حقيقت لسوتو را در درون خود جاي داده است.

تور آفريقاي جنوبي

بسياري از نواحي غربي نيمه كويري است, در حالي كه شرق اين سرزمين بيشتر پوشيده از علفزار استوايي (ولد) است. رودهاي مهم: اورانژ، ليموپو، وال. ولواس بي سرزميني محصور در ساحل ناميبيا است. آب و هوا: افريقاي جنوبي آب و هوايي نيمه بلندترين نقطه: اينجا سوتي، ۳۴۰۸ متر استوايي دارد كه تنوع منطقه‌اي آن بسيار زياد است، گرمترين مدت سال بين دسامبر و فوريه است. بالاترين ميزان بارندگي در ساحل شرقي روي مي‌دهد، ولي بيشتر اين سرزمين خشك است.

اين كشورتنها كشور در جهان است كه داراي سه پايتخت متفاوت مي باشد . قوهٔ مجريه در پرتوريا، قوه مقننه (پارلمان) در كيپ تاون و قوهٔ قضائيه در بلوم فونتين قرار دارد و پرجمعيت‌ترين شهر آن ژوهانسبورگ مي باشد .

شهرهاي مهم: بلوم فونتين (پايتخت قضايي) ،ژوهانسبورگ، دوربا، سووتو ، پورت

آفريقاي جنوبي تاريخ متفاوتي را نسبت به ديگر كشورهاي آفريقايي تجربه كرده است. مهاجرت اروپايي‌ها به آن و موقعيت استراتژيك دريايي آن سبب شد تاريخ پرفراز و نشيبي را داشته باشد.

رشد آفريقاي جنوبي به دو دليل متفاوت صورت پذيرفت . در ابتداي مهاجرت ، مهاجريني از اروپا بخاطر تاسيس شركت هند شرقي هلند ، مركزي در مكان امروزي كيپ تاون ايجاد نموده بودند و نكته دوم اهميت راهبردي آبراه كيپ و منابع معدني غني اين منطقه باعث اهميت بيشتر اين كشور در ميان كشورهاي غربي بخصوص در اواخر قرن نوزدهم گرديده بود .

در حال حاضر آفريقاي جنوبي از لحاظ نژادي داراي متنوع بسياري مي باشد . بزرگترين جمعيتهاي دورگه و اروپايي و هندي در آفريقا در اين كشور مستقر مي باشند . جمعيت سياه‌پوست آفريقاي جنوبي كمتر از ۸۰ درصد جمعيت اين كشور مي باشد .

اين كشور از معدود كشورهاي آفريقايي است كه در آن هيچ وقت كودتا صورت نگرفته و انتخابات منظم در طول يك سده اخير در آن برگزار شده‌است. با اين حال اكثريت سياهپوستان تا سال ۱۹۹۴ داراي حق راي نبودند . اين كشور از اعضاي بنيان‌گذار اتحاديه آفريقا است و بزرگترين اقتصاد را در ميان اعضاي آن دارد.

ورود اروپايي‌ها

تاريخ آفريقاي جنوبي با شرح دريانوردان اروپايي كه از راه‌هاي بازرگاني هند شرقي مي‌گذشتند آغاز مي‌شود. نخستين دريانورد اروپايي كه موفق شد از اين آبراه گذر كند، كاوشگر پرتقالي بارتلوميو دياس در سال ۱۴۸۸ ميلادي بود. او هنگام بازگشت به ليسبون مكاني را كه كشف كرده بود «دماغه طوفان‌ها» ناميد، اما هنري دريانورد، كه پشتيبان مالي دياس بود، نام آن را به «دماغه اميد نيك» كه اشاره‌اي به راهي براي رسيدن به سرزمين هند بود، تغيير داد.

فعاليت هلندي‌ها

پس از سال ۱۴۸۸ ميلادي به بعد تعدادي از گروه‌هاي ماهيگيري كه شامل دريانوردان پرتغالي مي‌شدند، در ساحل ساكن شدند ولي شرح كتبي از آنها باقي نمانده‌است. در سال ۱۶۵۳، جان ون ريسبك به نمايندگي كمپاني هند شرقي هلند محلي براي تهيه خواربار در دماغه اميد نيك (آرزوي خوب) تأسيس كرد. در سده‌هاي ۱۷ و ۱۸ ميلادي اين جمعيت هلندي به آرامي بيشتر شد و سرانجام ساكنين هلندي مردم شوسا واقع در منطقه رودخانه ماهي را ديدند و پس از آن جنگ هايي به نام جنگ هاي مرزي كيپ به دليل تصاحب زمين و دام شكل گرفت.

براي رفع كمبود نيروي كار كيپ از اندونزي، ماداگاسكار و هند بردگاني آورده شدند. علاوه بر اين، رهبران دردسر سازي كه اغلب از اشراف بودند از مستعمرات هلند به آفريقاي جنوبي تبعيد شدند.

اين گروه از بردگان سرانجام جمعيتي را تشكيل دادند كه اكنون به عنوان مالايي‌هاي كيپ شناخته مي‌شوند. آنها از سوي استعمارگران اروپايي اغلب داراي مقام اجتماعي بهتري محسوب و همچنين صاحب زمين نيز شدند ولي با توسعه آپارتايد، زمين‌هاي خود را از دست دادند.

بسياري از نوادگان اين برده‌ها كه اغلب با ساكنين هلندي ازدواج كردند بعدها با بازماندگان رنگين‌پوست كيپ در يك رده قرار گرفتند. با ادغام بيشتر در بين جمعيت رنگين پوستان كيپ و مردم شوسا و ديگر مردم آفريقاي جنوبي در حال حاضر آنها حدود ۵۰ درصد از كيپ غربي را دربرگرفته‌اند.

جنگ هاي بوئر

كشف الماس در سال ۱۸۶۷ و طلا در سال ۱۸۸۶ مشوق جدي رشد اقتصادي و مهاجرت گسترده و منجر به تضعيف وضعيت بوميان آفريقايي شد. بوئرها با موفقيت در مقابل دست‌ درازي هاي بريتانيا در طول جنگ اول بوئر (۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱) مقاومت كردند و از تاكتيك‌هايي استفاده كردند كه مناسب با شرايط محلي بود. مثلاً بوئرها لباسهاي خاكي رنگي مي‌پوشيدند كه همرنگ با زمين بود و در حالي‌كه سربازان بريتانيايي يونيفرم‌هاي قرمز رنگ روشني مي‌پوشيدند كه آنها را هدف‌هاي آساني براي تيراندازان ماهر بوئري مي‌ساخت. بريتانيايي‌ها با تعداد نفرات بيشتر و بدون لباسهاي قرمز دوباره به جنگ برگشتند و در جنگ دوم بوئر (۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲) شركت كردند. تلاش بوئرها براي اتحاد با آلماني‌هاي آفريقاي جنوب غربي بهانه‌اي ديگر دست بريتانيايي‌ها داد تا كنترل جمهوري بوئر را نهايتا به دست گيرند.

در جنگ دوم بوئر، بوئرها به شدت مقاومت كردند ولي عاقبت بريتانيا توانست نيروهاي آنها را شكست دهد و از تعداد نفرات بيشتر خود و كمك‌هاي خارجي و اردوگاههاي كار اجباري و همچنين تاكتيك جنجال برانگيز زمين سوخته به خوبي استفاده كند. قرارداد ورنيگينگ حاكميت مطلق بريتانيا بر جماهير آفريقاي جنوبي را تصريح كرد و دولت بريتانيا موافقت كرد تا بدهي سه ميليون پوندي دولت هاي آفريقايي را به كه به دليل جنگ تحميل شده بود را بپردازد. يكي از مفاد اصلي اين قرار داد كه جنگ را به اتمام مي‌رساند اين بود كه سياهان بجز در مستعمره كيپ، حق راي ندارند.

بعد از چهار سال مذاكره اتحاديه آفريقاي جنوبي از مستعمره كيپ و استان كوازولوناتال و همچنين جمهوري‌هاي منطقه آرنج فري و ترانسوال در ۳۱ ماه مي سال ۱۹۱۰ دقيقا ۸ سال پس از پايان جنگ دوم بوئر تشكيل شد. اين اتحاديه نوعي حكومت سلطنتي بود. در سال ۱۹۳۴ حزب آفريقاي جنوبي و حزب ملي آفريقاي جنوبي براي تشكيل حزب متحد آفريقاي جنوبي و به دنبال آشتي بين آفريقايي‌ها و سفيد پوستانِ انگليسي ‌زبان ادغام شدند. ولي اتحاديه به دليل ورود به جنگ جهاني دوم به عنوان متحد بريتانيا از هم پاشيد. حركتي كه حزب ملي به شدت مخالف آن بود.

آپارتايد در آفريقاي جنوبي

در سال ۱۹۴۸ حزب ملي آفريقاي جنوبي از طريق راي‌گيري به قدرت رسيد و شروع به انجام يك سري قوانين مبني بر جداسازي نژادي كه به نام «آپارتايد» شناخته مي‌شود، كرد. اين تبعيض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتي سازي سريع دهه‌هاي ۵۰، ۶۰ و ۷۰ ميلادي نيز به كار مي رفت.

اقليت سفيدپوستان در حالي‌ كه از بالاترين استاندارد زندگي قاره آفريقا، كه برابر سطح زندگي در كشورهاي غربي جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اكثريت سياه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردي همچون درآمد، تحصيل و حتي ورود به ادارات دولتي مورد تبعيض قرار داشتند.

دولت برآمده از آپارتايد، ميان يك سياه‌پوست، هندي و يا رنگين پوست آفريقاي جنوبي به مانند مردم كشورهايي همچون غنا و تانزانيا فرقي قائل نبود و با تمامي آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار مي‌كرد.

آپارتايد نژادي روز به روز در جهان باعث جنجال بيشتر و منجر به تحريم‌هاي خارجي كشورهاي غربي و شورش و سركوب‌هاي داخلي شد.

مدت مديدي از سركوب شديد توسط دولت متشكل از سفيدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپيمايي، اعتراضات مختلف توسط احزاب ضد آپارتايد مخصوصاً كنگره ملي آفريقا (ANC) ادامه يافت.

در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملي اولين گام براي مذاكره كناره‌گيري از قدرت را با لغو ممنوعيت كنگره ملي آفريقا و ديگر موسسات سياسي چپ‌گرا برداشت .

آزادي ماندلا و انتخابات آزاد

آزادي نلسون ماندلا بعد از ۲۷ سال

قوانين آپارتايد به تدريج از كتاب‌هاي قانون حذف شدند و اولين انتخابات چند نژادي در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. حزب ANC با اكثريت آراء پيروز انتخابات شد و از آن زمان تاكنون قدرت را در دست داشته‌است.

ميليون‌ها نفر از مردم آفريقاي جنوبي كه اكثرا سياهپوست هستند، همچنان در فقر و حاشيه شهرها زندگي مي‌كنند. بسياري اين امر را ميراث رژيم آپارتايد مي‌دانند و همچنين بسياري اين فقر را ناشي از ناكامي دولت اخير در مقابله با موضوعات اجتماعي مي‌دانند. البته ديگر عوامل را از جمله ضعف در قوانين مالي و پولي دولت، براي تضمين تقسيم ثروت و رشد اقتصادي را نيز مقصر مي‌دانند. به هر حال سياست مسكن ANC در شرايط زندگي بسياري از طريق تغيير جهت هزينه‌هاي مالي و پيشرفت سيستم جمع آوري ماليات بهبود حاصل كرده‌است.

اغلب از آفريقاي جنوبي به‌عنوان ملت رنگين‌كمان ياد مي‌كنند، اين اصطلاح را اسقف اعظم دسموند توتو خلق كرد و بعدها رئيس‌جمهور آفريقاي جنوبي نلسون ماندلا از آن به عنوان استعاره‌اي براي توصيف پيشرفت‌هاي جديد تنوعات فرهنگي نشات گرفته از ايدئولوژي آپارتايد استفاده كرد.

سياست

آفريقاي جنوبي ۲ مجلس دارد : شوراي ملي استان‌ها (يا مجلس اعيان) با ۹۰ عضو و مجمع ملي آفريقاي جنوبي (يا مجلس عوام) با ۴۰۰ عضو. اعضاي مجلس عوام برحسب جمعيت انتخاب مي‌شوند. نصف اعضا از طريق ليست ملي و نصف ديگر از طريق ليست استان‌ها انتخاب مي‌شوند. ۱۰ عضو براي نمايندگي هر استان در شوراي انتخابات بدونن توجه به جمعيت آن استان انتخاب مي‌شود. هر دومجلس هر ۵ سال يك بار برگزار مي‌شود دولت در مجلس عوام تشكيل مي‌شود و رهبر حزب اكثريت در مجلس ملي رئيس جمهور مي‌شود.

مجلس آفريقاي جنوبي در شهر بلومفونتن پايتخت قوه قضائيه

كنگره ملي آفريقا (ANC) در سياست آفريقاي جنوبي پيشرو است و در آخرين انتخابات عمومي سال ۲۰۰۴ ۶۹٫۷ درصد آراء و ۶۶٫۳ درصد آراء انتخابات شهرداري ۲۰۰۶ را به دست آورد. مهم‌ترين چالش در مقابل ANC حزب متحد دمكرات‌ها است كه در انتخابات ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ به ترتيب ۱۲٫۴ و ۱۴٫۸ درصد آرا را به دست آورد. رهبر اين حزب توني لئون است. حزب پيشرو قبلي يعني حزب ملي جديد كه آپارتايد را از طريق سلف خود به وجود آورد از سال ۱۹۹۴ تا بحال هميشه در انتخابات تحقير شده و سرانجام به انحلال كشيده شد. آنها تصميم گرفتند تا در ۹ آوريل ۲۰۰۵ با ANC ادغام شوند. ديگر احزاب سياسي اصلي در مجلس حزب آزادي اينكاتا كه نماينده مردم زولو است و دموكرات‌هاي مستقل كه به ترتيب ۶٫۹۷ و ۱٫۷ درصد آرا را در انتخابات ۲۰۰۴ به دست آوردند.

هنگامي كه آپارتايد در سال ۱۹۹۴ ملغي شد دولت ناچار شد تا بانتوسان‌هاي مستقل و نيمه‌مستقل قبلي را به ساختار سياسي آفريقاي جنوبي تبديل كند. به همين دليل چهار استان قبلي با نام‌هاي استان كيپ، استان كوازولو ناتال، ايالت آرنج فري و ترانس وال كنار گذاشته شدند و ۹ استان ديگر جايگزين آنها شدند. اين استان‌هاي جديد از استان‌هاي پيشين كوچك‌ترند كه براي تخصيص منابع بيشتر اين طور كوچك در نظر گرفته شده‌اند.

اين ۹ استان به ۵۲ بخش تقسيم مي‌شوند كه ۶ تاي آنها شهرداري كلان‌شهرها و ۴۶ تاي آنها شهرداري بخش‌ها هستند. ۴۶ بخش‌داري خود به ۲۳۱ شهرداري تقسيم مي‌شوند. بخش‌داري‌ها همچنين شامل ۲۰ بخش مديريتي (كه اغلب منطقه حفاظت‌شده هستند) هستند كه مستقيماً توسط بخش‌داري‌ها اداره مي‌شوند. ۶ شهرداري كلان‌شهر اعمال بخش‌ها و شهرداري‌هاي محلي را انجام مي‌دهند.

قدرت نظامي

نيروهاي مسلح آفريقاي جنوبي كه به نيروهاي دفاعي ملي آفريقاي جنوبي (SANDF) معروف هستند در سال ۱۹۹۴به وجود آمدند. قبلا نام آن‌ها نيروي دفاعي آفريقاي جنوبي (SADF) بود و نيروي جديد هم SADF و هم نيروي نظامي سازمان‌هاي مبارز براي آزادي كه به (MK) [Umkhonto we sizwe] معروفند ارتش آزادي خواهي مردمي آزانيان (APLA) و نيروهاي دفاعي سابق (سرزمين مادري) را دربرمي گيرد. SANDF به چهار شاخه ارتش آفريقاي جنوبي نيروي هوايي آفريقاي جنوبي نيروي دريايي آفريقاي جنوبي و خدمات بهداشتي نظامي آفريقاي جنوبي تقسيم مي‌شود. در سالهاي اخير SANDF به عنوان نيروي اصلي حافظ صلح قاره آفريقا تبديل شده و در عمليات‌هاي حفظ صلح سازمان ملل در جنگ‌هاي داخلي جمهوري دموكراتيك كنگو و بروندي شركت كرده‌است. اين ارتش بخشي از نيروهاي صلح‌بان چندمليتي سازمان ملل نيز مي باشد .

در دهه ۷۰ ميلادي آفريقاي جنوبي برنامهٔ توليد سلاح‌هاي هسته‌اي خود را آغاز كرد و گفته مي شود كه يك آزمايش هسته‌اي با نام واقعه Vela را در سال ۱۹۷۹ در اقيانوس اطلس اجرا كرده است ؛ اما پس از آن برنامه هسته‌اي خود را كنار گذاشته و پيمان منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي را در سال ۱۹۹۱ امضا و زرادخانه خود را نابود نمود.

آموزش

مقطع ابتدايي ۷ سال نخست آموزش و پرورش اين كشور را دارد. در عصر آپارتايد مدارس سياهان با بودجهٔ ناكافي روزگار سپري مي كردند.

آفريقاي جنوبي دانشگاههاي زياد و همچنين بزرگي دارد. آموزش‌ها به زبان آفريكانس مي باشد.

اين كشور در سال‌هاي 05-2002 ميزان 5.4% از توليد ناخالص كشور را ويژهٔ آموزش و پرورش خود كرده بود.

اقتصاد

اين كشور بزرگ‌ترين صادر كننده طلا , كه معمولا حدود ۴۰% صادرات افريقاي جنوبي را تشكيل مي‌دهد – در جهان است و از توليد كنندگام عمده اورانيوم، كروميت، سنگ سرمه، پلاتين و زغال سنگ (كه سه چهارم نياز كشور به انرژي را تأمين مي‌كند) است. بخش صنعتي شامل صنايع شيميايي، غذايي، نساجي، وسايل نقليه موتوري و مهندسي برق است. كشاورزي و دامداري يك سوم صادرات افريقاي جنوبي راتشكيل مي‌دهد و توليدات آن شامل ميوه، شراب، پشم و ذرت است. سطح زندگي در اين كشور در قاره افريقا بالاترين است ولي توزيع آن ميان سفيدپوستان و غير سفيدپوستان بسيار نابرابر است. انصراف بعضي از سرمايه گذاران خارجي تلاش به سوي خودكفايي را افزايش داده است.

مردم ، زبان‌ و فرهنگ

آفريقاي جنوبي ۱۱ زبان رسمي دارد: زبان آفريكانس و انگليسي آفريقاي جنوبي فهرست زبان‌هاي ملي هند از لحاظ تعداد زبان‌ها در رتبه اول است و پس از آن آفريقاي به خوبي قرار دارد. زبان انگليسي در سراسر جهان و از جمله آفريقاي جنوبي رواج بسياري دارد اما پر متكلم ترين زبان آفريقاي جنوبي به شمار نمي‌آيد. ۱۱ نام رسمي براي آفريقاي جنوبي وجود دارد كه به ازاي هر زبان يك نام مستقل در نظر گرفته شده‌است.

زبان فاناگالو، زبان خوئي, زبان لوبدو ، زبان خوسا، زبان نامازبان دبل شمالي, زبان فوتيزبان نس و زبان اشاره‌اي آفريقاي جنوبي . اين زبان‌ها گاهي در مقاله‌هاي رسمي به كار گرفته مي‌شوند. شهرت آنها و تعداد مكان‌هاي رسمي به كار گرفته مي‌شوند. شهرت آنها و تعداد گويش وران شان كم است.

بسياري از زبان‌هاي غيررسمي قبيله‌هاي سان و خوي خوي شامل لهجههاي محلي است كه به سمت شمال كشور يعني ناميبيا و بوتسوانا هم كشيده شده‌اند. مردم اين كشورها از لحاظ قبيله با بقيه آفريقايي تفاوت دارند و به عنوان جوامع شكارچي معروف هستند. آنها به حاشيه رانده شده‌اند. اغلب زبان‌هاي شان در حال تبديل شدن به زبان‌هاي انقراض يافته است.

بسياري از سفيد پوستان آفريقاي جنوبي به زبان‌هاي اروپايي مانند پرتغالي (كه سياه پوستان آنگولا و موزامبيك هم به آن سخن مي‌گويند) آلماني و يوناني صحبت مي‌كنند و بسياري از آسيايي‌هاي مقيم آفريقاي جنوبي و هندي‌ها به زبان‌هاي آسياي جنوبي مانند هنديگوجاراتي و زبان تاميل صحبت مي‌كنند.

به علت تنوع نژادي در كشور آفريقاي جنوبي، فرهنگ «واحدي» در اين كشور نمي‌توان يافت. امروزه تنوع غذايي در اين كشور كه متأثر از فرهنگ‌هاي مختلف حاضر در آن است.

پايتخت هاي آفريقاي جنوبي

ژوهانسبورگ

ژوهانْسبورگ يا يوهانسبورگ بزرگترين شهر كشور آفريقاي جنوبي و مركز استان گائوتنگ، ثروتمندترين استان آفريقاي جنوبي است.

بزرگترين و پر جمعيت ترين شهر آفريقاي جنوبي است. اين شهر داراي موزه ها و پاركها و گالري هاي نقاشي و ديدني هاي بسيار زياد و همچنين معادن عظيم طلا ميباشد. ژوهانسبورگ از قديم شهري ثروتمند و پر جمعيت بود. وجود معادن طلا از قديم در اين منطقه، خاك آن را بسيار با ارزش كرده است. به همين دليل امروزه اين شهر قوي ترين اقتصاد را در آفريقاي جنوبي دارد.

ژوهانسبورگ كه به عنوان ايگولي (مكان طلا) نيز مشهور است، به دليل قرار گرفتن دركمربند تپه هاي غني از منابع معدني ويت و اترزراند، منابع تجاري عظيمي از طلا و الماس را در خود جاي داده است. فرودگاه بين المللي تامبو بزرگترين فرودگاه آفريقا است .

پارك شيرها (Lion Park) در ژوهانسبورگ

پارك وحشي زيبايي است و در آنجا ميتوان از نزديك با زندگي شيرها آشنا شد

كيپ تان

نمائي از شهر كيپ تاون پايتخت قوه مقننه آفريقاي جنوبي

يكي از زيباترين شهرهاي جهان (عروس آفريقا) شهري ساحلي با چهره اي كاملا اروپايي - دريايي - مرجاني است با شنهاي سفيد و ساحل اقيانوس هند كه يكي از فراموش نشدني ترين صحنه ها را برايتان ايجاد ميكند. بيشتر ساكنين اين شهر سفيدپوست هاي آفريقايي هستند كه در ميان شان اروپايي نيز ديده ميشود كه در اين شهر ويلايي خريداري كرده اند. جمعيت مسلمانان در اين شهر نسبت به بقيه شهرها بيشتر است. كيپ تاون زيباترين شهر آفريقاي جنوبي است.

جاذبه هاي كيب تان

بوك آپ (Bo-Kaap)

اين منطقه كه بر روي تپه اي در جنوب غربي مركز شهر قرار دارد، منطقه اي تاريخي است كه اصالتا به برده هايي كه از جنوب شرق آسيا به اين منطقه آورده مي شدند اختصاص داشته است. با برچيده شدن نظام برده داري اين منطقه تا حدي حالت محله هاي قديمي و زندگي سنتي خود را حفظ كرده است. خانه هايي با معماري رنگي چشم اندازي عالي از اين شهر را بوجود آورده اند. مساجد متعدد يادآور حضور مسلمانان شرق آسيايي در اين قسمت هستند.

باغ طبيعي كريستين بوش (******stenbosch)

از جمله مكانهايي است كه كلكسيوني از گياهان و گل هاي ويژه آفريقاي جنوبي و كيپ تاون است. گياهان نادري از سراسر آفريقاي جنوبي در اين باغ گردآوري شده اند.

جزيره روبن يا روبن آيلند (Robben Island)

اين جزيره كه در نزديكي ساحل كيپ تاون واقع شده زندان آپارتايد براي مخالفان و شورشيان بوده است و مهم ترين زنداني آن، نلسون ماندلا رهبر جنبش ضد تبعيض نژادي آفريقا بوده است.

آكواريوم دو اقيانوسي (Two Oceans Aquarium)

(Two Oceans Aquarium) اين آكواريوم كه در نزديكي واتر فرانت (Waterfront) قرار دارد، مكاني جالب براي ديدن جانوران دريايي اقيانوس هاي آرام و اطلس است. چرا كه كيپ تاون در نقطه تلاقي و ديدار اين دو اقيانوس قرار دارد.

پرتوريا

نمائي از شهر پرتوريا پايتخت قوه مجريه آفريقاي جنوبي

قديمي ترين و پايتخت اجرائي و اداري كشور آفريقاي جنوبي است. 480 كيلومتر از خيابانهاي اين شهر با درختان "بگونيا "تزئين يافته كه در مهرماه شكوفه هاي ارغواني منظره دلپذيري به آن مي بخشد. پرتوريا به معني عشق برادرانه است. داراي جمعيتي نزديك به يك ميليون نفر مي باشد. پايتخت اداري آفريقاي جنوبي پرتوريا مي باشد. پرتوريا ميزبان دولت ملي، دفاتر تجاري ،نوآوري و موسسات پژوهشي و داراي بيش از صد سفارتخانه است.

صاعقه هاي پرتوريا

صاعقه هاي پرتوريا از ويژگي هاي خاصي برخوردار است. اين صاعقه ها عوامل متعددي دارد. از جمله قرار داشتن آفريقاي جنوبي در نيم كره جنوبي زمين و نزديكي به قطب جنوب و نيز قرار گرفتن در منتهي اليه قاره آفريقا، در حد فاصل دو اقيانوس اطلس و هند با دو آب سرد و گرم. صاعقه ها از بهار در ماه اكتبر (مهر) آغاز مي شوند و تا اواخر پاييز در ماه ژوئن (خرداد) ادامه مي يابند. معمولا خوشه اي بزرگ، ممتد و با قدرت آزادسازي برق بسيار زياد هستند. به گونه اي كه در يك چشم به هم زدن مي توان تا هشت نقطه داراي صائقه هاي خوشه اي كوچك و بزرگ را در افق مشاهد كرد. از همين روست كه شهروندان و به ويژه گردشگران در اين كشور هنگام مشاهده چنين پديده اي كه به كرات نيز اتفاق مي افتد، با علم به قدرت تخريبي بالاي آن، حتما دقايقي توقف كرده به تماشاي زيبايي هاي آن مي پردازند.

منطقه "لوديوم" (Laudium) يكي از مناطق مسلمان نشين آفريقاي جنوبي است. اين منطقه در مركز شهر پرتوريا واقع در استان خائوتنگ است. مسلمانان اين شهر معمولا براي تهيه گوشت و مايحتاج پروتئيني خود به اين منطقه مي روند و نياز هاي خود را از رستوران ها و مغازه هاي اين منطقه تامين مي كنند. ارتفاع اين منطقه 1445 متر بالاتر از سطح درياست. با توجه به ساكنان مسلمان اين منطقه، لوديوم به منطقه هندي تبار هاي آفريقاي جنوبي معروف است. در سال 1961 رژيم آپارتايد هندي ها را از پرتوريا به منطقه لوديوم بيرون راند. البته پس از آپارتايد پاكستاني تبار ها هم در اين منطقه زياد شده اند. علاوه بر مسلمانان، هندو ها نيز در اين منطقه ساكن هستند. مساجد و معبد هاي لوديوم بيش از هر چيز خودنمايي مي كنند. "مسجد جامع"(PMT Jumma Masjid) از مهمترين اين مساجد است.

مذاهب موجود در آفريقاي جنوبي :

كليساي اصلاح شده هلندي، كليساهاي مستقل افريقايي و اقليتهاي انگليكن، متديست، كاتوليك رومي، هندو و اسلام.

اسلام

اولين گروههاى مسلمان، بردگان، محكومين و زندانيان سياسى بوند كه از سواحل شرقى و غربى افريقا، آسياى جنوب، جنوب شرقى توسط استعمارگران بين سالهاى 1652م تا 1834م آورده شده بودند. شمارى از آنها را كشتى ‏هاى انگليسى، فرانسوى و غيره منتقل نمودند. به عنوان مثال گروهى از آنان به مرديكرز (18) معروف بودند كه از مالزى به عنوان خدمتكاران هلندى به هلند مسافرت كرده و همراه با بوئرها (هلندى ‏ها) باين ناحيه آمده بودند. 5/26% اين بردگان از ميان افريقائى‏ها و بويژه ماداگاسكار كه محل تردد كشتى‏ ها و حمل بردگان بود، انتخاب گرديدند. 40% از آسياى جنوبى و 5/33% از آسياى شرقى و جنوب شرقى. بردگان افريقايى غالبا از مناطق زنگبار، جزيره ايبو و موزامبيك و نيز از غرب آفريقا (گينه، سنگال، گامبيا و بنين) خريدارى مى‏شدند. بردگان ماداگاسكارى نژاد دورگه اندونزى - افريقائى و آميخته‏اى از دو فرهنگ را داشتند.

در پايان قرن هيجدهم تقريبا كليه بردگان اين منطقه به اسلام گرويده بودند. در نزديكى كيپ تاون و در آبهاى اقيانوس اطلس، جزيره روبن (19) واقع است كه زندان بسيارى از مسلمانان و مبارزان براى آزادى افريقاى جنوبى بود. اين جزيره از سال 1652م كه سفيدپوستان باين سرزمين آمدند به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفت. بسيارى از علماى اسلامى كه براى تبليغ به افريقاى جنوبى آمدند باين جزيره تبعيد مى‏شدند. سيد علوى 11 سال از عمر خود را در جزيره روبن گذراند. وى پس از آزاد شدن، اولين امام جماعت مسلمانان شهر كيپ‏تاون بود.

عبدالله بن عبدالسلام معروف به توان گورو به مدت 13 سال در جزيره مزبور تبعيد بود و در زمان بتعيد موفق شد كتاب معرفت الاسلام و الايمان را بنويسد. امام نورمان كه نقش مهمى در بيدارى مسلمين كيپ‏تاون داشت در اين جزيره تبعيد بود. در اين جزيره آرامگاهى قرار گرفته كه سمبل مسلمانانى است كه براى افريقاى جنوبى مبارزه كرده‏اند و تاريخ آن به 1960م مى‏رسد. عده‏اى عقيده دارند «توان ماتاره‏» كه شخصيتى اسلامى با تحصيلات عاليه بود در اينجا دفن است او آنقدر مقدس و محترم بود كه حتى زندانبان هاى غير مسلمان جزيره وى را در ديدار با ساير زندانيان آزاد گذاشته بودند.

نلسون ماندلا معروفترين مبارز افريقائى 27 سال از دوران عمر خود را در جزيره ياد شده زندانى بود.

مسلمانان اوليه، شافعى مذهب بودند و امروزه اقليتى با مذهب حنفى هم در ميان مسلمانان هستند.

از همان اواسط قرن هفدهم كه هلندي ها به سواحل افريقاى جنوبى آمدند، مسلمانان بومى، درگيرى را با آنان آغاز كردند اما با وجود مقاومت آنان، هلندى ‏ها كيپ‏تاون را به تصرف خود درآوردند.

علاوه بر افراد بومى 85% ديگر مسلمين كه منشاء هندى، اندونزيائى، مالاوى، زنگبارى و موزامبيكى دارند در افريقاى جنوبى به سر مى ‏برند كه اغلب در كاپ ناتال و ترانسوال اسكان يافته‏اند. آنان به امور بازرگانى، فنى و صنعتى و كارگرى اشتغال دارند. مسلمانان مجلس اسلامى دارند كه 150 مؤسسه اسلامى تحت پوشش آنان فعاليت مى ‏كند و تدريس اسلامى در 200 مسجد آن انجام مى ‏گيرد. مسلمانان، ضمن برپائى شعائر دينى با مسلمين جهان در ارتباطند. (20) اولين مدرسه اسلامى درسال 1791م در شهر كيپ‏تاون براى آموزش بردگان مسلمان و سياهان آزاد بوجود آمد و از آن سال تا 1832 ميلادى 12 مدرسه ديگر پديد آمد. با آموزشهاى اسلامى اين مدارس تا سال 1842م 35% مردم كيپ‏تاون مسلمان بودند. از نيمه‏ هاى قرن نوزدهم مسلمانان الفباى عربى را براى نوشتن زبان محاوره‏ اى «افريكانس‏» (21) (مخلوطى از هلندى، آسمانى و انگليسى هم دارد) برگزيدند و بعدا چندين كتاب دينى باين زبان نوشتند. تنها در خلال سالهاى 1868م تا 1910م، 74 جلد كتاب باين زبان تاليف شد. بهره بردارى از الفاى عربى در نوشتن زبان افريكانس نشان دهنده نسبت بالاى سواد در ميان بردگان مسلمان آورده شده باين منطقه و گوياى نقش مسلمين و غنى سازى زبان مذكور است.

ماه مبارك رمضان در آفريقاي جنوبي

ماه مبارك رمضان در آفريقاي جنوبي همچون اغلب كشورهاي اسلامي ماه جشن رمضان است و لذا بركات اين جشن هم متوجه مسلمانان و هم غير مسلمانان اين كشور مي شود.

همانگونه كه قبلا بيان گرديده آفريقاي جنوبي مجموعه اي از فرهنگ ها و اديان الهي و غيرالهي است و تقريباً همه اديان شناخته شده جهان در اين كشور پيرواني دارند و آزادي مذهب در قانون اساسي اين كشور نيز تضمين شده ، اما از ميان همه اين فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها، مسلمانان از جايگاه اجتماعي خاصي برخوردار هستند ، به همين دليل همه مهاجران مسلمان آن نيز به نسبت كشور خاستگاه خود ، آداب و رسوم و به ويژه مراسم هاي ديني ماه مبارك رمضان را به سبك و سياق خود برگزار مي كنند.

در ماه مبارك رمضان علاوه بر انجام شعائر ديني همچون روزه داري، انجام كارهاي نيك، برپايي محافل انس با قرآن ، بخش مهمي از آذوقه و قوت روزانه خود را به غير مسلمانان فقير كشورشان اختصاص مي دهند.

دراين ماه با وجود روزه داري مسلمانان ‘ همه مساجد كشور پس از نماز عصر براي تهيه انواع غذا به منظوردادن افطاري به فقرا از جمله افراد غيرمسلمان فعال هستند .

بطور مثال مسجد الرحمن در پرتوريا از ساعت سه عصر تا بعد از شامگاه پذيراي حدود 500 تن از نيازمندان غير مسلمان است و همين موضوع خود نقش مهمي در نوع نگاه عمومي مردم اين كشور به مسلمانان دارد.

در بسياري از فروشگاه هاي اين كشور براحتي غذاهاي با مارك حلال يافت مي شود.

عشق مسلمانان آفريقاي جنوبي به رسول اكرم (ص)

هر از چند گاهي كه از سوي رسانه هاي غربي جسارتي به ساحت مقدس ختمي مرتبت صورت مي گيرد مسلمانان آفريقاي جنوبي با انجام تظاهرات مختلف انزجار خود را از اقدام غربي ها نشان مي دهند . در اواخر شهريور ماه 1391 نيز همزمان با جسارت غربي ها ؛ مسلمانان آفريقاي جنوبي در مراسم نماز جمعه مشترك مسلمانان شهرهاي پرتوريا و ژوهانسبورگ بر عليه اهانت به ساحت مقدس پيامبر اعظم (ص) دست به اعتراض زدند .

اعتراضات فوق در نماز جمعه مشترك "mass friday prayer" در مسجد الرحمن با مشاركت هزاران نفر از مسلمانان ايالت خاتنگ در مسجد الرحمان برگزار گرديد.

مسلمان با اجتماع در مسجد الرحمان واقع در منطقه مرابستات شهر پرتوريا پس از اقامه نمازجمعه با برگزاري تظاهرات و سر دادن شعار عليه آمريكا و رژيم صهيونيستي، خواستار برخورد با عوامل و دست‌اندركاران سازنده فيلم موهن به ساحت مقدس پيامبر اكرم (ص) شدند.

نمازگزاران با سر دادن شعارهاي ضد آمريكايي؛ پلاكاردهايي با خود حمل مي‌كردند كه بر روي آنها شعارهايي چون هولوكاست همان آپارتايد و نژادپرستي است، هولوكاست يك دروغ تاريخي است، صهيونيسم يك سرطان است، مرگ بر آمريكا، عشق ما محمد(ص) است، نوشته شده بود.

كشور آفريقاي جنوبي همان طور كه از نامش پيداست در جنوبي‌ترين نقطه قاره آفريقا واقع شده است. كشوري كه در درون خود كشوري ديگر را جاي داده است.

جمهوري آفريقاي جنوبي در جنوب آفريقا و در سواحل دو اقيانوس اطلس و هند قرار دارد.

آفريقاي جنوبي با كشورهاي ناميبيا، بوتسوانا، زيمبابوه، موزامبيك، سوازيلند و لسوتو همسايه است و در حقيقت لسوتو را در درون خود جاي داده است.

تور آفريقاي جنوبي

بسياري از نواحي غربي نيمه كويري است, در حالي كه شرق اين سرزمين بيشتر پوشيده از علفزار استوايي (ولد) است. رودهاي مهم: اورانژ، ليموپو، وال. ولواس بي سرزميني محصور در ساحل ناميبيا است. آب و هوا: افريقاي جنوبي آب و هوايي نيمه بلندترين نقطه: اينجا سوتي، ۳۴۰۸ متر استوايي دارد كه تنوع منطقه‌اي آن بسيار زياد است، گرمترين مدت سال بين دسامبر و فوريه است. بالاترين ميزان بارندگي در ساحل شرقي روي مي‌دهد، ولي بيشتر اين سرزمين خشك است.

اين كشورتنها كشور در جهان است كه داراي سه پايتخت متفاوت مي باشد . قوهٔ مجريه در پرتوريا، قوه مقننه (پارلمان) در كيپ تاون و قوهٔ قضائيه در بلوم فونتين قرار دارد و پرجمعيت‌ترين شهر آن ژوهانسبورگ مي باشد .

شهرهاي مهم: بلوم فونتين (پايتخت قضايي) ،ژوهانسبورگ، دوربا، سووتو ، پورت

آفريقاي جنوبي تاريخ متفاوتي را نسبت به ديگر كشورهاي آفريقايي تجربه كرده است. مهاجرت اروپايي‌ها به آن و موقعيت استراتژيك دريايي آن سبب شد تاريخ پرفراز و نشيبي را داشته باشد.

رشد آفريقاي جنوبي به دو دليل متفاوت صورت پذيرفت . در ابتداي مهاجرت ، مهاجريني از اروپا بخاطر تاسيس شركت هند شرقي هلند ، مركزي در مكان امروزي كيپ تاون ايجاد نموده بودند و نكته دوم اهميت راهبردي آبراه كيپ و منابع معدني غني اين منطقه باعث اهميت بيشتر اين كشور در ميان كشورهاي غربي بخصوص در اواخر قرن نوزدهم گرديده بود .

در حال حاضر آفريقاي جنوبي از لحاظ نژادي داراي متنوع بسياري مي باشد . بزرگترين جمعيتهاي دورگه و اروپايي و هندي در آفريقا در اين كشور مستقر مي باشند . جمعيت سياه‌پوست آفريقاي جنوبي كمتر از ۸۰ درصد جمعيت اين كشور مي باشد .

اين كشور از معدود كشورهاي آفريقايي است كه در آن هيچ وقت كودتا صورت نگرفته و انتخابات منظم در طول يك سده اخير در آن برگزار شده‌است. با اين حال اكثريت سياهپوستان تا سال ۱۹۹۴ داراي حق راي نبودند . اين كشور از اعضاي بنيان‌گذار اتحاديه آفريقا است و بزرگترين اقتصاد را در ميان اعضاي آن دارد.

ورود اروپايي‌ها

تاريخ آفريقاي جنوبي با شرح دريانوردان اروپايي كه از راه‌هاي بازرگاني هند شرقي مي‌گذشتند آغاز مي‌شود. نخستين دريانورد اروپايي كه موفق شد از اين آبراه گذر كند، كاوشگر پرتقالي بارتلوميو دياس در سال ۱۴۸۸ ميلادي بود. او هنگام بازگشت به ليسبون مكاني را كه كشف كرده بود «دماغه طوفان‌ها» ناميد، اما هنري دريانورد، كه پشتيبان مالي دياس بود، نام آن را به «دماغه اميد نيك» كه اشاره‌اي به راهي براي رسيدن به سرزمين هند بود، تغيير داد.

فعاليت هلندي‌ها

پس از سال ۱۴۸۸ ميلادي به بعد تعدادي از گروه‌هاي ماهيگيري كه شامل دريانوردان پرتغالي مي‌شدند، در ساحل ساكن شدند ولي شرح كتبي از آنها باقي نمانده‌است. در سال ۱۶۵۳، جان ون ريسبك به نمايندگي كمپاني هند شرقي هلند محلي براي تهيه خواربار در دماغه اميد نيك (آرزوي خوب) تأسيس كرد. در سده‌هاي ۱۷ و ۱۸ ميلادي اين جمعيت هلندي به آرامي بيشتر شد و سرانجام ساكنين هلندي مردم شوسا واقع در منطقه رودخانه ماهي را ديدند و پس از آن جنگ هايي به نام جنگ هاي مرزي كيپ به دليل تصاحب زمين و دام شكل گرفت.

براي رفع كمبود نيروي كار كيپ از اندونزي، ماداگاسكار و هند بردگاني آورده شدند. علاوه بر اين، رهبران دردسر سازي كه اغلب از اشراف بودند از مستعمرات هلند به آفريقاي جنوبي تبعيد شدند.

اين گروه از بردگان سرانجام جمعيتي را تشكيل دادند كه اكنون به عنوان مالايي‌هاي كيپ شناخته مي‌شوند. آنها از سوي استعمارگران اروپايي اغلب داراي مقام اجتماعي بهتري محسوب و همچنين صاحب زمين نيز شدند ولي با توسعه آپارتايد، زمين‌هاي خود را از دست دادند.

بسياري از نوادگان اين برده‌ها كه اغلب با ساكنين هلندي ازدواج كردند بعدها با بازماندگان رنگين‌پوست كيپ در يك رده قرار گرفتند. با ادغام بيشتر در بين جمعيت رنگين پوستان كيپ و مردم شوسا و ديگر مردم آفريقاي جنوبي در حال حاضر آنها حدود ۵۰ درصد از كيپ غربي را دربرگرفته‌اند.

جنگ هاي بوئر

كشف الماس در سال ۱۸۶۷ و طلا در سال ۱۸۸۶ مشوق جدي رشد اقتصادي و مهاجرت گسترده و منجر به تضعيف وضعيت بوميان آفريقايي شد. بوئرها با موفقيت در مقابل دست‌ درازي هاي بريتانيا در طول جنگ اول بوئر (۱۸۸۰ تا ۱۸۸۱) مقاومت كردند و از تاكتيك‌هايي استفاده كردند كه مناسب با شرايط محلي بود. مثلاً بوئرها لباسهاي خاكي رنگي مي‌پوشيدند كه همرنگ با زمين بود و در حالي‌كه سربازان بريتانيايي يونيفرم‌هاي قرمز رنگ روشني مي‌پوشيدند كه آنها را هدف‌هاي آساني براي تيراندازان ماهر بوئري مي‌ساخت. بريتانيايي‌ها با تعداد نفرات بيشتر و بدون لباسهاي قرمز دوباره به جنگ برگشتند و در جنگ دوم بوئر (۱۸۹۹ تا ۱۹۰۲) شركت كردند. تلاش بوئرها براي اتحاد با آلماني‌هاي آفريقاي جنوب غربي بهانه‌اي ديگر دست بريتانيايي‌ها داد تا كنترل جمهوري بوئر را نهايتا به دست گيرند.

در جنگ دوم بوئر، بوئرها به شدت مقاومت كردند ولي عاقبت بريتانيا توانست نيروهاي آنها را شكست دهد و از تعداد نفرات بيشتر خود و كمك‌هاي خارجي و اردوگاههاي كار اجباري و همچنين تاكتيك جنجال برانگيز زمين سوخته به خوبي استفاده كند. قرارداد ورنيگينگ حاكميت مطلق بريتانيا بر جماهير آفريقاي جنوبي را تصريح كرد و دولت بريتانيا موافقت كرد تا بدهي سه ميليون پوندي دولت هاي آفريقايي را به كه به دليل جنگ تحميل شده بود را بپردازد. يكي از مفاد اصلي اين قرار داد كه جنگ را به اتمام مي‌رساند اين بود كه سياهان بجز در مستعمره كيپ، حق راي ندارند.

بعد از چهار سال مذاكره اتحاديه آفريقاي جنوبي از مستعمره كيپ و استان كوازولوناتال و همچنين جمهوري‌هاي منطقه آرنج فري و ترانسوال در ۳۱ ماه مي سال ۱۹۱۰ دقيقا ۸ سال پس از پايان جنگ دوم بوئر تشكيل شد. اين اتحاديه نوعي حكومت سلطنتي بود. در سال ۱۹۳۴ حزب آفريقاي جنوبي و حزب ملي آفريقاي جنوبي براي تشكيل حزب متحد آفريقاي جنوبي و به دنبال آشتي بين آفريقايي‌ها و سفيد پوستانِ انگليسي ‌زبان ادغام شدند. ولي اتحاديه به دليل ورود به جنگ جهاني دوم به عنوان متحد بريتانيا از هم پاشيد. حركتي كه حزب ملي به شدت مخالف آن بود.

آپارتايد در آفريقاي جنوبي

در سال ۱۹۴۸ حزب ملي آفريقاي جنوبي از طريق راي‌گيري به قدرت رسيد و شروع به انجام يك سري قوانين مبني بر جداسازي نژادي كه به نام «آپارتايد» شناخته مي‌شود، كرد. اين تبعيض در مورد ثروت به دست آمده از صنعتي سازي سريع دهه‌هاي ۵۰، ۶۰ و ۷۰ ميلادي نيز به كار مي رفت.

اقليت سفيدپوستان در حالي‌ كه از بالاترين استاندارد زندگي قاره آفريقا، كه برابر سطح زندگي در كشورهاي غربي جهان اول بود، برخوردار شده بودند، اكثريت سياه‌پوستان از لحاظ هرگونه استانداردي همچون درآمد، تحصيل و حتي ورود به ادارات دولتي مورد تبعيض قرار داشتند.

دولت برآمده از آپارتايد، ميان يك سياه‌پوست، هندي و يا رنگين پوست آفريقاي جنوبي به مانند مردم كشورهايي همچون غنا و تانزانيا فرقي قائل نبود و با تمامي آنها به عنوان شهروند درجه آخر رفتار مي‌كرد.

آپارتايد نژادي روز به روز در جهان باعث جنجال بيشتر و منجر به تحريم‌هاي خارجي كشورهاي غربي و شورش و سركوب‌هاي داخلي شد.

مدت مديدي از سركوب شديد توسط دولت متشكل از سفيدپوستان و مقاومت، اعتصاب، راهپيمايي، اعتراضات مختلف توسط احزاب ضد آپارتايد مخصوصاً كنگره ملي آفريقا (ANC) ادامه يافت.

در سال ۱۹۹۰ دولت حزب ملي اولين گام براي مذاكره كناره‌گيري از قدرت را با لغو ممنوعيت كنگره ملي آفريقا و ديگر موسسات سياسي چپ‌گرا برداشت .

آزادي ماندلا و انتخابات آزاد

آزادي نلسون ماندلا بعد از ۲۷ سال

قوانين آپارتايد به تدريج از كتاب‌هاي قانون حذف شدند و اولين انتخابات چند نژادي در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. حزب ANC با اكثريت آراء پيروز انتخابات شد و از آن زمان تاكنون قدرت را در دست داشته‌است.

ميليون‌ها نفر از مردم آفريقاي جنوبي كه اكثرا سياهپوست هستند، همچنان در فقر و حاشيه شهرها زندگي مي‌كنند. بسياري اين امر را ميراث رژيم آپارتايد مي‌دانند و همچنين بسياري اين فقر را ناشي از ناكامي دولت اخير در مقابله با موضوعات اجتماعي مي‌دانند. البته ديگر عوامل را از جمله ضعف در قوانين مالي و پولي دولت، براي تضمين تقسيم ثروت و رشد اقتصادي را نيز مقصر مي‌دانند. به هر حال سياست مسكن ANC در شرايط زندگي بسياري از طريق تغيير جهت هزينه‌هاي مالي و پيشرفت سيستم جمع آوري ماليات بهبود حاصل كرده‌است.

اغلب از آفريقاي جنوبي به‌عنوان ملت رنگين‌كمان ياد مي‌كنند، اين اصطلاح را اسقف اعظم دسموند توتو خلق كرد و بعدها رئيس‌جمهور آفريقاي جنوبي نلسون ماندلا از آن به عنوان استعاره‌اي براي توصيف پيشرفت‌هاي جديد تنوعات فرهنگي نشات گرفته از ايدئولوژي آپارتايد استفاده كرد.

سياست

آفريقاي جنوبي ۲ مجلس دارد : شوراي ملي استان‌ها (يا مجلس اعيان) با ۹۰ عضو و مجمع ملي آفريقاي جنوبي (يا مجلس عوام) با ۴۰۰ عضو. اعضاي مجلس عوام برحسب جمعيت انتخاب مي‌شوند. نصف اعضا از طريق ليست ملي و نصف ديگر از طريق ليست استان‌ها انتخاب مي‌شوند. ۱۰ عضو براي نمايندگي هر استان در شوراي انتخابات بدونن توجه به جمعيت آن استان انتخاب مي‌شود. هر دومجلس هر ۵ سال يك بار برگزار مي‌شود دولت در مجلس عوام تشكيل مي‌شود و رهبر حزب اكثريت در مجلس ملي رئيس جمهور مي‌شود.

مجلس آفريقاي جنوبي در شهر بلومفونتن پايتخت قوه قضائيه

كنگره ملي آفريقا (ANC) در سياست آفريقاي جنوبي پيشرو است و در آخرين انتخابات عمومي سال ۲۰۰۴ ۶۹٫۷ درصد آراء و ۶۶٫۳ درصد آراء انتخابات شهرداري ۲۰۰۶ را به دست آورد. مهم‌ترين چالش در مقابل ANC حزب متحد دمكرات‌ها است كه در انتخابات ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ به ترتيب ۱۲٫۴ و ۱۴٫۸ درصد آرا را به دست آورد. رهبر اين حزب توني لئون است. حزب پيشرو قبلي يعني حزب ملي جديد كه آپارتايد را از طريق سلف خود به وجود آورد از سال ۱۹۹۴ تا بحال هميشه در انتخابات تحقير شده و سرانجام به انحلال كشيده شد. آنها تصميم گرفتند تا در ۹ آوريل ۲۰۰۵ با ANC ادغام شوند. ديگر احزاب سياسي اصلي در مجلس حزب آزادي اينكاتا كه نماينده مردم زولو است و دموكرات‌هاي مستقل كه به ترتيب ۶٫۹۷ و ۱٫۷ درصد آرا را در انتخابات ۲۰۰۴ به دست آوردند.

هنگامي كه آپارتايد در سال ۱۹۹۴ ملغي شد دولت ناچار شد تا بانتوسان‌هاي مستقل و نيمه‌مستقل قبلي را به ساختار سياسي آفريقاي جنوبي تبديل كند. به همين دليل چهار استان قبلي با نام‌هاي استان كيپ، استان كوازولو ناتال، ايالت آرنج فري و ترانس وال كنار گذاشته شدند و ۹ استان ديگر جايگزين آنها شدند. اين استان‌هاي جديد از استان‌هاي پيشين كوچك‌ترند كه براي تخصيص منابع بيشتر اين طور كوچك در نظر گرفته شده‌اند.

اين ۹ استان به ۵۲ بخش تقسيم مي‌شوند كه ۶ تاي آنها شهرداري كلان‌شهرها و ۴۶ تاي آنها شهرداري بخش‌ها هستند. ۴۶ بخش‌داري خود به ۲۳۱ شهرداري تقسيم مي‌شوند. بخش‌داري‌ها همچنين شامل ۲۰ بخش مديريتي (كه اغلب منطقه حفاظت‌شده هستند) هستند كه مستقيماً توسط بخش‌داري‌ها اداره مي‌شوند. ۶ شهرداري كلان‌شهر اعمال بخش‌ها و شهرداري‌هاي محلي را انجام مي‌دهند.

قدرت نظامي

نيروهاي مسلح آفريقاي جنوبي كه به نيروهاي دفاعي ملي آفريقاي جنوبي (SANDF) معروف هستند در سال ۱۹۹۴به وجود آمدند. قبلا نام آن‌ها نيروي دفاعي آفريقاي جنوبي (SADF) بود و نيروي جديد هم SADF و هم نيروي نظامي سازمان‌هاي مبارز براي آزادي كه به (MK) [Umkhonto we sizwe] معروفند ارتش آزادي خواهي مردمي آزانيان (APLA) و نيروهاي دفاعي سابق (سرزمين مادري) را دربرمي گيرد. SANDF به چهار شاخه ارتش آفريقاي جنوبي نيروي هوايي آفريقاي جنوبي نيروي دريايي آفريقاي جنوبي و خدمات بهداشتي نظامي آفريقاي جنوبي تقسيم مي‌شود. در سالهاي اخير SANDF به عنوان نيروي اصلي حافظ صلح قاره آفريقا تبديل شده و در عمليات‌هاي حفظ صلح سازمان ملل در جنگ‌هاي داخلي جمهوري دموكراتيك كنگو و بروندي شركت كرده‌است. اين ارتش بخشي از نيروهاي صلح‌بان چندمليتي سازمان ملل نيز مي باشد .

در دهه ۷۰ ميلادي آفريقاي جنوبي برنامهٔ توليد سلاح‌هاي هسته‌اي خود را آغاز كرد و گفته مي شود كه يك آزمايش هسته‌اي با نام واقعه Vela را در سال ۱۹۷۹ در اقيانوس اطلس اجرا كرده است ؛ اما پس از آن برنامه هسته‌اي خود را كنار گذاشته و پيمان منع گسترش سلاح‌هاي هسته‌اي را در سال ۱۹۹۱ امضا و زرادخانه خود را نابود نمود.

آموزش

مقطع ابتدايي ۷ سال نخست آموزش و پرورش اين كشور را دارد. در عصر آپارتايد مدارس سياهان با بودجهٔ ناكافي روزگار سپري مي كردند.

آفريقاي جنوبي دانشگاههاي زياد و همچنين بزرگي دارد. آموزش‌ها به زبان آفريكانس مي باشد.

اين كشور در سال‌هاي 05-2002 ميزان 5.4% از توليد ناخالص كشور را ويژهٔ آموزش و پرورش خود كرده بود.

اقتصاد

اين كشور بزرگ‌ترين صادر كننده طلا , كه معمولا حدود ۴۰% صادرات افريقاي جنوبي را تشكيل مي‌دهد – در جهان است و از توليد كنندگام عمده اورانيوم، كروميت، سنگ سرمه، پلاتين و زغال سنگ (كه سه چهارم نياز كشور به انرژي را تأمين مي‌كند) است. بخش صنعتي شامل صنايع شيميايي، غذايي، نساجي، وسايل نقليه موتوري و مهندسي برق است. كشاورزي و دامداري يك سوم صادرات افريقاي جنوبي راتشكيل مي‌دهد و توليدات آن شامل ميوه، شراب، پشم و ذرت است. سطح زندگي در اين كشور در قاره افريقا بالاترين است ولي توزيع آن ميان سفيدپوستان و غير سفيدپوستان بسيار نابرابر است. انصراف بعضي از سرمايه گذاران خارجي تلاش به سوي خودكفايي را افزايش داده است.

مردم ، زبان‌ و فرهنگ

آفريقاي جنوبي ۱۱ زبان رسمي دارد: زبان آفريكانس و انگليسي آفريقاي جنوبي فهرست زبان‌هاي ملي هند از لحاظ تعداد زبان‌ها در رتبه اول است و پس از آن آفريقاي به خوبي قرار دارد. زبان انگليسي در سراسر جهان و از جمله آفريقاي جنوبي رواج بسياري دارد اما پر متكلم ترين زبان آفريقاي جنوبي به شمار نمي‌آيد. ۱۱ نام رسمي براي آفريقاي جنوبي وجود دارد كه به ازاي هر زبان يك نام مستقل در نظر گرفته شده‌است.

زبان فاناگالو، زبان خوئي, زبان لوبدو ، زبان خوسا، زبان نامازبان دبل شمالي, زبان فوتيزبان نس و زبان اشاره‌اي آفريقاي جنوبي . اين زبان‌ها گاهي در مقاله‌هاي رسمي به كار گرفته مي‌شوند. شهرت آنها و تعداد مكان‌هاي رسمي به كار گرفته مي‌شوند. شهرت آنها و تعداد گويش وران شان كم است.

بسياري از زبان‌هاي غيررسمي قبيله‌هاي سان و خوي خوي شامل لهجههاي محلي است كه به سمت شمال كشور يعني ناميبيا و بوتسوانا هم كشيده شده‌اند. مردم اين كشورها از لحاظ قبيله با بقيه آفريقايي تفاوت دارند و به عنوان جوامع شكارچي معروف هستند. آنها به حاشيه رانده شده‌اند. اغلب زبان‌هاي شان در حال تبديل شدن به زبان‌هاي انقراض يافته است.

بسياري از سفيد پوستان آفريقاي جنوبي به زبان‌هاي اروپايي مانند پرتغالي (كه سياه پوستان آنگولا و موزامبيك هم به آن سخن مي‌گويند) آلماني و يوناني صحبت مي‌كنند و بسياري از آسيايي‌هاي مقيم آفريقاي جنوبي و هندي‌ها به زبان‌هاي آسياي جنوبي مانند هنديگوجاراتي و زبان تاميل صحبت مي‌كنند.

به علت تنوع نژادي در كشور آفريقاي جنوبي، فرهنگ «واحدي» در اين كشور نمي‌توان يافت. امروزه تنوع غذايي در اين كشور كه متأثر از فرهنگ‌هاي مختلف حاضر در آن است.

پايتخت هاي آفريقاي جنوبي

ژوهانسبورگ

ژوهانْسبورگ يا يوهانسبورگ بزرگترين شهر كشور آفريقاي جنوبي و مركز استان گائوتنگ، ثروتمندترين استان آفريقاي جنوبي است.

بزرگترين و پر جمعيت ترين شهر آفريقاي جنوبي است. اين شهر داراي موزه ها و پاركها و گالري هاي نقاشي و ديدني هاي بسيار زياد و همچنين معادن عظيم طلا ميباشد. ژوهانسبورگ از قديم شهري ثروتمند و پر جمعيت بود. وجود معادن طلا از قديم در اين منطقه، خاك آن را بسيار با ارزش كرده است. به همين دليل امروزه اين شهر قوي ترين اقتصاد را در آفريقاي جنوبي دارد.

ژوهانسبورگ كه به عنوان ايگولي (مكان طلا) نيز مشهور است، به دليل قرار گرفتن دركمربند تپه هاي غني از منابع معدني ويت و اترزراند، منابع تجاري عظيمي از طلا و الماس را در خود جاي داده است. فرودگاه بين المللي تامبو بزرگترين فرودگاه آفريقا است .

پارك شيرها (Lion Park) در ژوهانسبورگ

پارك وحشي زيبايي است و در آنجا ميتوان از نزديك با زندگي شيرها آشنا شد

كيپ تان

نمائي از شهر كيپ تاون پايتخت قوه مقننه آفريقاي جنوبي

يكي از زيباترين شهرهاي جهان (عروس آفريقا) شهري ساحلي با چهره اي كاملا اروپايي - دريايي - مرجاني است با شنهاي سفيد و ساحل اقيانوس هند كه يكي از فراموش نشدني ترين صحنه ها را برايتان ايجاد ميكند. بيشتر ساكنين اين شهر سفيدپوست هاي آفريقايي هستند كه در ميان شان اروپايي نيز ديده ميشود كه در اين شهر ويلايي خريداري كرده اند. جمعيت مسلمانان در اين شهر نسبت به بقيه شهرها بيشتر است. كيپ تاون زيباترين شهر آفريقاي جنوبي است.

جاذبه هاي كيب تان

بوك آپ (Bo-Kaap)

اين منطقه كه بر روي تپه اي در جنوب غربي مركز شهر قرار دارد، منطقه اي تاريخي است كه اصالتا به برده هايي كه از جنوب شرق آسيا به اين منطقه آورده مي شدند اختصاص داشته است. با برچيده شدن نظام برده داري اين منطقه تا حدي حالت محله هاي قديمي و زندگي سنتي خود را حفظ كرده است. خانه هايي با معماري رنگي چشم اندازي عالي از اين شهر را بوجود آورده اند. مساجد متعدد يادآور حضور مسلمانان شرق آسيايي در اين قسمت هستند.

باغ طبيعي كريستين بوش (******stenbosch)

از جمله مكانهايي است كه كلكسيوني از گياهان و گل هاي ويژه آفريقاي جنوبي و كيپ تاون است. گياهان نادري از سراسر آفريقاي جنوبي در اين باغ گردآوري شده اند.

جزيره روبن يا روبن آيلند (Robben Island)

اين جزيره كه در نزديكي ساحل كيپ تاون واقع شده زندان آپارتايد براي مخالفان و شورشيان بوده است و مهم ترين زنداني آن، نلسون ماندلا رهبر جنبش ضد تبعيض نژادي آفريقا بوده است.

آكواريوم دو اقيانوسي (Two Oceans Aquarium)

(Two Oceans Aquarium) اين آكواريوم كه در نزديكي واتر فرانت (Waterfront) قرار دارد، مكاني جالب براي ديدن جانوران دريايي اقيانوس هاي آرام و اطلس است. چرا كه كيپ تاون در نقطه تلاقي و ديدار اين دو اقيانوس قرار دارد.

پرتوريا

نمائي از شهر پرتوريا پايتخت قوه مجريه آفريقاي جنوبي

قديمي ترين و پايتخت اجرائي و اداري كشور آفريقاي جنوبي است. 480 كيلومتر از خيابانهاي اين شهر با درختان "بگونيا "تزئين يافته كه در مهرماه شكوفه هاي ارغواني منظره دلپذيري به آن مي بخشد. پرتوريا به معني عشق برادرانه است. داراي جمعيتي نزديك به يك ميليون نفر مي باشد. پايتخت اداري آفريقاي جنوبي پرتوريا مي باشد. پرتوريا ميزبان دولت ملي، دفاتر تجاري ،نوآوري و موسسات پژوهشي و داراي بيش از صد سفارتخانه است.

صاعقه هاي پرتوريا

صاعقه هاي پرتوريا از ويژگي هاي خاصي برخوردار است. اين صاعقه ها عوامل متعددي دارد. از جمله قرار داشتن آفريقاي جنوبي در نيم كره جنوبي زمين و نزديكي به قطب جنوب و نيز قرار گرفتن در منتهي اليه قاره آفريقا، در حد فاصل دو اقيانوس اطلس و هند با دو آب سرد و گرم. صاعقه ها از بهار در ماه اكتبر (مهر) آغاز مي شوند و تا اواخر پاييز در ماه ژوئن (خرداد) ادامه مي يابند. معمولا خوشه اي بزرگ، ممتد و با قدرت آزادسازي برق بسيار زياد هستند. به گونه اي كه در يك چشم به هم زدن مي توان تا هشت نقطه داراي صائقه هاي خوشه اي كوچك و بزرگ را در افق مشاهد كرد. از همين روست كه شهروندان و به ويژه گردشگران در اين كشور هنگام مشاهده چنين پديده اي كه به كرات نيز اتفاق مي افتد، با علم به قدرت تخريبي بالاي آن، حتما دقايقي توقف كرده به تماشاي زيبايي هاي آن مي پردازند.

منطقه "لوديوم" (Laudium) يكي از مناطق مسلمان نشين آفريقاي جنوبي است. اين منطقه در مركز شهر پرتوريا واقع در استان خائوتنگ است. مسلمانان اين شهر معمولا براي تهيه گوشت و مايحتاج پروتئيني خود به اين منطقه مي روند و نياز هاي خود را از رستوران ها و مغازه هاي اين منطقه تامين مي كنند. ارتفاع اين منطقه 1445 متر بالاتر از سطح درياست. با توجه به ساكنان مسلمان اين منطقه، لوديوم به منطقه هندي تبار هاي آفريقاي جنوبي معروف است. در سال 1961 رژيم آپارتايد هندي ها را از پرتوريا به منطقه لوديوم بيرون راند. البته پس از آپارتايد پاكستاني تبار ها هم در اين منطقه زياد شده اند. علاوه بر مسلمانان، هندو ها نيز در اين منطقه ساكن هستند. مساجد و معبد هاي لوديوم بيش از هر چيز خودنمايي مي كنند. "مسجد جامع"(PMT Jumma Masjid) از مهمترين اين مساجد است.

مذاهب موجود در آفريقاي جنوبي :

كليساي اصلاح شده هلندي، كليساهاي مستقل افريقايي و اقليتهاي انگليكن، متديست، كاتوليك رومي، هندو و اسلام.

اسلام

اولين گروههاى مسلمان، بردگان، محكومين و زندانيان سياسى بوند كه از سواحل شرقى و غربى افريقا، آسياى جنوب، جنوب شرقى توسط استعمارگران بين سالهاى 1652م تا 1834م آورده شده بودند. شمارى از آنها را كشتى ‏هاى انگليسى، فرانسوى و غيره منتقل نمودند. به عنوان مثال گروهى از آنان به مرديكرز (18) معروف بودند كه از مالزى به عنوان خدمتكاران هلندى به هلند مسافرت كرده و همراه با بوئرها (هلندى ‏ها) باين ناحيه آمده بودند. 5/26% اين بردگان از ميان افريقائى‏ها و بويژه ماداگاسكار كه محل تردد كشتى‏ ها و حمل بردگان بود، انتخاب گرديدند. 40% از آسياى جنوبى و 5/33% از آسياى شرقى و جنوب شرقى. بردگان افريقايى غالبا از مناطق زنگبار، جزيره ايبو و موزامبيك و نيز از غرب آفريقا (گينه، سنگال، گامبيا و بنين) خريدارى مى‏شدند. بردگان ماداگاسكارى نژاد دورگه اندونزى - افريقائى و آميخته‏اى از دو فرهنگ را داشتند.

در پايان قرن هيجدهم تقريبا كليه بردگان اين منطقه به اسلام گرويده بودند. در نزديكى كيپ تاون و در آبهاى اقيانوس اطلس، جزيره روبن (19) واقع است كه زندان بسيارى از مسلمانان و مبارزان براى آزادى افريقاى جنوبى بود. اين جزيره از سال 1652م كه سفيدپوستان باين سرزمين آمدند به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفت. بسيارى از علماى اسلامى كه براى تبليغ به افريقاى جنوبى آمدند باين جزيره تبعيد مى‏شدند. سيد علوى 11 سال از عمر خود را در جزيره روبن گذراند. وى پس از آزاد شدن، اولين امام جماعت مسلمانان شهر كيپ‏تاون بود.

عبدالله بن عبدالسلام معروف به توان گورو به مدت 13 سال در جزيره مزبور تبعيد بود و در زمان بتعيد موفق شد كتاب معرفت الاسلام و الايمان را بنويسد. امام نورمان كه نقش مهمى در بيدارى مسلمين كيپ‏تاون داشت در اين جزيره تبعيد بود. در اين جزيره آرامگاهى قرار گرفته كه سمبل مسلمانانى است كه براى افريقاى جنوبى مبارزه كرده‏اند و تاريخ آن به 1960م مى‏رسد. عده‏اى عقيده دارند «توان ماتاره‏» كه شخصيتى اسلامى با تحصيلات عاليه بود در اينجا دفن است او آنقدر مقدس و محترم بود كه حتى زندانبان هاى غير مسلمان جزيره وى را در ديدار با ساير زندانيان آزاد گذاشته بودند.

نلسون ماندلا معروفترين مبارز افريقائى 27 سال از دوران عمر خود را در جزيره ياد شده زندانى بود.

مسلمانان اوليه، شافعى مذهب بودند و امروزه اقليتى با مذهب حنفى هم در ميان مسلمانان هستند.

از همان اواسط قرن هفدهم كه هلندي ها به سواحل افريقاى جنوبى آمدند، مسلمانان بومى، درگيرى را با آنان آغاز كردند اما با وجود مقاومت آنان، هلندى ‏ها كيپ‏تاون را به تصرف خود درآوردند.

علاوه بر افراد بومى 85% ديگر مسلمين كه منشاء هندى، اندونزيائى، مالاوى، زنگبارى و موزامبيكى دارند در افريقاى جنوبى به سر مى ‏برند كه اغلب در كاپ ناتال و ترانسوال اسكان يافته‏اند. آنان به امور بازرگانى، فنى و صنعتى و كارگرى اشتغال دارند. مسلمانان مجلس اسلامى دارند كه 150 مؤسسه اسلامى تحت پوشش آنان فعاليت مى ‏كند و تدريس اسلامى در 200 مسجد آن انجام مى ‏گيرد. مسلمانان، ضمن برپائى شعائر دينى با مسلمين جهان در ارتباطند. (20) اولين مدرسه اسلامى درسال 1791م در شهر كيپ‏تاون براى آموزش بردگان مسلمان و سياهان آزاد بوجود آمد و از آن سال تا 1832 ميلادى 12 مدرسه ديگر پديد آمد. با آموزشهاى اسلامى اين مدارس تا سال 1842م 35% مردم كيپ‏تاون مسلمان بودند. از نيمه‏ هاى قرن نوزدهم مسلمانان الفباى عربى را براى نوشتن زبان محاوره‏ اى «افريكانس‏» (21) (مخلوطى از هلندى، آسمانى و انگليسى هم دارد) برگزيدند و بعدا چندين كتاب دينى باين زبان نوشتند. تنها در خلال سالهاى 1868م تا 1910م، 74 جلد كتاب باين زبان تاليف شد. بهره بردارى از الفاى عربى در نوشتن زبان افريكانس نشان دهنده نسبت بالاى سواد در ميان بردگان مسلمان آورده شده باين منطقه و گوياى نقش مسلمين و غنى سازى زبان مذكور است.

ماه مبارك رمضان در آفريقاي جنوبي

ماه مبارك رمضان در آفريقاي جنوبي همچون اغلب كشورهاي اسلامي ماه جشن رمضان است و لذا بركات اين جشن هم متوجه مسلمانان و هم غير مسلمانان اين كشور مي شود.

همانگونه كه قبلا بيان گرديده آفريقاي جنوبي مجموعه اي از فرهنگ ها و اديان الهي و غيرالهي است و تقريباً همه اديان شناخته شده جهان در اين كشور پيرواني دارند و آزادي مذهب در قانون اساسي اين كشور نيز تضمين شده ، اما از ميان همه اين فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها، مسلمانان از جايگاه اجتماعي خاصي برخوردار هستند ، به همين دليل همه مهاجران مسلمان آن نيز به نسبت كشور خاستگاه خود ، آداب و رسوم و به ويژه مراسم هاي ديني ماه مبارك رمضان را به سبك و سياق خود برگزار مي كنند.

در ماه مبارك رمضان علاوه بر انجام شعائر ديني همچون روزه داري، انجام كارهاي نيك، برپايي محافل انس با قرآن ، بخش مهمي از آذوقه و قوت روزانه خود را به غير مسلمانان فقير كشورشان اختصاص مي دهند.

دراين ماه با وجود روزه داري مسلمانان ‘ همه مساجد كشور پس از نماز عصر براي تهيه انواع غذا به منظوردادن افطاري به فقرا از جمله افراد غيرمسلمان فعال هستند .

بطور مثال مسجد الرحمن در پرتوريا از ساعت سه عصر تا بعد از شامگاه پذيراي حدود 500 تن از نيازمندان غير مسلمان است و همين موضوع خود نقش مهمي در نوع نگاه عمومي مردم اين كشور به مسلمانان دارد.

در بسياري از فروشگاه هاي اين كشور براحتي غذاهاي با مارك حلال يافت مي شود.

عشق مسلمانان آفريقاي جنوبي به رسول اكرم (ص)

هر از چند گاهي كه از سوي رسانه هاي غربي جسارتي به ساحت مقدس ختمي مرتبت صورت مي گيرد مسلمانان آفريقاي جنوبي با انجام تظاهرات مختلف انزجار خود را از اقدام غربي ها نشان مي دهند . در اواخر شهريور ماه 1391 نيز همزمان با جسارت غربي ها ؛ مسلمانان آفريقاي جنوبي در مراسم نماز جمعه مشترك مسلمانان شهرهاي پرتوريا و ژوهانسبورگ بر عليه اهانت به ساحت مقدس پيامبر اعظم (ص) دست به اعتراض زدند .

اعتراضات فوق در نماز جمعه مشترك "mass friday prayer" در مسجد الرحمن با مشاركت هزاران نفر از مسلمانان ايالت خاتنگ در مسجد الرحمان برگزار گرديد.

مسلمان با اجتماع در مسجد الرحمان واقع در منطقه مرابستات شهر پرتوريا پس از اقامه نمازجمعه با برگزاري تظاهرات و سر دادن شعار عليه آمريكا و رژيم صهيونيستي، خواستار برخورد با عوامل و دست‌اندركاران سازنده فيلم موهن به ساحت مقدس پيامبر اكرم (ص) شدند.

نمازگزاران با سر دادن شعارهاي ضد آمريكايي؛ پلاكاردهايي با خود حمل مي‌كردند كه بر روي آنها شعارهايي چون هولوكاست همان آپارتايد و نژادپرستي است، هولوكاست يك دروغ تاريخي است، صهيونيسم يك سرطان است، مرگ بر آمريكا، عشق ما محمد(ص) است، نوشته شده بود.